میجر سعید اختر
اُو مردِ خوش خِصال و نیک خُو بُود
حیا دار و غیور و صُلح جُو بُود
حلیم و صابر و جُویائے تسلیم
فہیم و بُردبار و خندّہ رُو بُود
عُلوم و آگہی صہبائے اُو شُد
دریں میخانہ ، خُود جام و سُبو بُود
کہ صدہا تِشنہ کام از ایں نوشیدند
ہزاراں را نوشیدن آرزو بُود
نہ دامادِ عطا اُو را فقط دان
مُراد و اِعتماد و دادِ اُو بُود
کفیل و ذوالکفل را پدرِ مُشفق
برائے خواہرانِ آنہا حِصارِ آبرو بُود
الٰہی از تو بر اُو جُود خواہم
کہ اُو بر خَلقِ تو ، خُود نرم رُو بُود
٭……٭……٭